Hasan Külünk
Ben Türk’üm dedikçe,
Ufuk’lara bakarak,
Dünya ayaklarımın altında,
Sanırdım hayal kurarak,
Dünyaya yukardan bakarken,
Mutlu insanlar hayal ederdim,
Kâinatın nimetlerini paylaşarak,
Geçinip giderdi hayallerim,
Dünyayı yaşanır tutarak,
Rüya gibi anlardı onlar,
İnsanı kaplayarak.
Bazan hüzün bazan huzur taşırdı,
Ruhumu okşayarak.
Ne güzel anlardı onlar,
Dalgalara yaslanıp,
Seraplara dalıp,
Dünyayı cennet sanarak.
Bazen balıklarla yüzer,
Bazen kuşlarla uçarak,
Dost hasretiyle yanardım,
Varlıkta kaybolarak.
Ufuklara bakardım.