BİR ŞEHİDİN BİRLEŞTİRDİĞİ YÜREKLER

Asena Kınacı MORAL

Bir edebiyat kursunda tanıştım Osman Baş Hocamızla. Birlikte ders yaptığımız o gün o derste o, okuyacağı şiirler ve anlatacağı konular için çok heyecanlıydı.  Karabağ şiirlerini okurken biz de Karabağ’ın hürriyetini kazanması için ne edip ne yapabiliriz, ne yapmalıyız ve neden yapmıyoruz sorularını birbirimize soruyorduk. Karabağ konuşulunca Hocalı katliamı, 20 Yanvar da konuşuldu.  Enver Paşa, Nuri Paşa, Ahmet Cevat anıldı. Kafkas Ordusu ile ilgili tarihi bilgiler paylaşıldı. Türk yurtlarına duyulan özlem dile getirildi. Dünyanın her kıtasında yaşayan Türklerin birliği nasıl sağlanır, sağlanmalı, konuşuldu.

 Türkav tarafından hazırlanan Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nu anma etkinliğine kurs arkadaşlarımızla davet edilmiştik. Bu davete ders bitiminde kurs arkadaşlarımız ve hocamızla hep birlikte icabet ettik. Kuru fasulye, pilav salata ve ayran geleneği ile oluşmuş ikramlık yemek listesi ile aynı sofrayı paylaştık. Türk milletinin evladı Fırat’ın şehadeti hiç unutulmayacak. Hazırlanan sade ama anlamlı programda onun hayatı, mertliği, dürüstlüğü, çalışkanlığı konuşuldu. Vatan ve millet sevgisine vurgu yapıldı. Şehit edildiği zamana özgü günlerin siyasi yapısı hakkında yorumlar yapıldı. Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nun, evladımızın, kalleşçe bizden koparılması konuşulurken hepimiz duygulandık. Onun duvarlara asılmış fotoğraflarında güzel gözleriyle göz göze geldiğimizde gözyaşlarımızı tutamadık. Program sonunda o duyguların etkisiyle ben de bir şiir okumak istedim.  Elbette bu isteğim de Osman Hocamızın bize verdiği cesaretin etkisi çok büyüktü. Arif Nihat Asya’dan Bir Bayrak Rüzgar Bekliyor şiirini o kadar çok severim ki… Fırat’ın ölümsüzlüğü bana bu şiiri hatırlattı. Arif Nihat Asya’nın hangi şiiri sevilmez ve hangi şiiri ezberlenmek istenmez ki?… Hangisi yüksek sesle okunmaz?

Osman Hocamız programda okuduğum bu şiiri kendisinin de çok beğendiğini ve benim de şiiri hakkıyla, güzel okuduğumu söyledi. Ben gururdan kuş olup kanat çırpıp uçuyordum sanki. Osman Hocamızın şiir akşamları olarak planladıkları ve uyguladıkları bir programları varmış. Okuduğum şiiri beğenince  beni şiir akşamları programına davet etti. Benimle birlikte şiir okumaktan memnun olacağını söyledi. Kendisini Türklüğe adayan hocamızın bana taltif ve takdiri nedeniyle  o kadar sevindim ve heyecanlandım ki; benim için de programda onunla şiir okuyabilmek onur olacaktı. Kendisine bu duygumu da belirttim.

Osman Baş gibi Türklüğün sesi olabilmek kolay mıydı? Fırat’ı ve tüm şehitleri  ve mübarek yurtları anlatmak kolay mıydı? Türksüz öksüz kalan Tuna’nın dertlerini bizim dertlerimize ekleyip anlatmak kolay mıydı?. Zordu hem de çok zor…. Ama… işte.. belki bu okuduğum şiirle ben de bir nefes oluvermiştim Turan sevdasına.

Dünya küresel salgın covit19 ile mücadele ederken Osman Baş hocamız bu salgın hastalığa yakalanarak Karabağ taarruzunu ve zaferini de göremeden 21 Aralık 2020 de  ebedi aleme göçtü. 8 Kasım 2020’de Karabağ düşmandan alındı. Otuz yıllık vatan hasreti bitti. Yaşanmış kötü günlerin, kan, gözyaşı, özlem, acı ve ıstırabın şimdi unutulma vakti geldi. Osman hocamız o günlerde yoğun bakımda idi. Ve bu kutlu günü görmeye ömrü vefa etmedi. Oysa Osman Baş hocamızla nefesimiz kesilene kadar şiirler okuyacaktık. Türk milleti olarak bizim olan fakat düşman çizmeleriyle çiğnenen tüm mübarek topraklarımızın kurtulması dileğiyle birlikte okuyacak, yazacaktık. Doğudan batıya, batıdan doğuya Tuna coşsun, Kaşgar gülsün diyerek bütün güzel şiirleri biz yazıp biz okuyacaktık. Nasip olmadı. Hoca emaneti erkenden teslim etti ve gerçek dünyaya gitti. Elbette onun emaneti öğrencilerinin de sahip çıkacağı kutlu emanettir.

Rahmetli Osman Baş Hocamız  “Bekle beni geleceğim “diyordu “Har-ı Bülbül’ şiirinde.O göremedi ama Türk ordusu Karabağ’ı, vatanımızı kurtardı. Karabağ’ın hasretiyle yürekleri kor olanlar Karabağ’a kavuştu.8 Kasım 2020 ‘de Karabağ düşmandan kurtuldu. Darısı bütün esir yurtlara olsun.

Bütün dünyada tarihte Türk olan şehirler ve Türk medeniyeti ile süslenmiş şehirler sokaklarında yaşasınlar diye şimdi Türkleri bekliyor. Türk’ü tanıyan hasret dağlar dumanlı bakıyor ve bilinmeli ki mavi nehirler Türksüz boynu bükük akıyor.