Stalin, 11 Mayıs 1944’te, “vatan hainliği, Sovyet halkını imha etmeye yönelik girişim ve Nazi işgalcileriyle işbirliği” gibi asılsız gerekçeler öne sürerek Kırım Türklerinin anavatanlarından sürülmesini emreden bir karar almıştır. 18 Mayıs’ta bu sürgün kararının uygulanmasıyla insanlık tarihinin en acı olaylarından birisi vuku bulmuştur.
18-19-20 Mayıs 1944’te, her eve eşyalarını toplamak için 15-20 dakika gibi kısa bir süre tanınmış, Kırım halkı kamyonlarla tren istasyonuna taşınmıştır. 400 binden fazla Kırım Türkü, 70 trenle ve 2-3 hafta süren yolculukla Özbekistan başta olmak üzere Urallar’a ve Sibirya’ya sürgün edilmiştir. Susuzluk, açlık, hastalık, olumsuz hava şartları gibi sebeplerle en az 150 bin insan bu sürgünde hayatını kaybetmiştir. Sürgün yerlerinde asgarî yaşam ve barınma imkânları olmayan Kırım Türkleri, vatanlarından uzaklaşmış olmanın verdiği acı ve hasretle vatan davasına tutunmuşlardır.