A.Yılmaz Soyyer
Kösler vurdu ki kağan bugün uçmağa vardı
Yonttum bir günde Han’ın bütün balballarını
Bozkır çiçeklerinin topladım dallarını
Ben Bedizci Tengrigen ünüm bin dağa vardı
Dizdim hânın kabrine, güllerin allarını
Söz taşının altında bir kaplumbağa vardı
Yükseldi geyiklerle ruhu ulu kağanın
Tanrı’nın sağ yanında akan ırmağa vardı
Kösler vurdu ki kağan bugün vardı uçmağa
Aktı yuğ töreninde sel gibi göz yaşları
Anlı şanlı beylerin al kan oldu başları
Tanrı’nın diyârını yiğitlere açmağa,
Kağanımı erdirdi namlı tuğrul kuşları
Oturdu iki bozkurt bir sola bir de sağa
Hanım Tanrı katında diz vurup öptü yeri
Ve yazdırdı adını erip bu son durağa