KOMPLEKS ÜLKÜCÜLÜK

     Ali BADEMCİ

           alibademci@gmail.com

Ülkücülüğün “Türkeşsiz” yılları maalesef  “kompleks” sürecinin koşar adım yıllardır. Bugünkü ülkücü siyasette “milliyetçilik”i tarif edebilecek seçilmişi yoktur! Sosyal medyaya bakınız, kimse birşeyler öğrenmeye değil kafalarında olmayan şeyleri olmuş gibi satmaya çalışıyor. Bir anlamda kendini  donanımlı sanan  “kulak dolgusu” bilgiçlerinin   işgaline uğradık. O konuda dünyada ve Türkiye’de yapılan çalışmalar o  şahsı alâkadar etmiyor; varsa da yoksa onun  onun şuradan buradan  tırtıkladığı mukayyed bilgileri! Neden böyle, bir gün de bunu konuşuruz!

KOMPLEKS ÜLKÜCÜLÜK

Aslında “kompleks” tıbbî bir deyim hattâ tıbbın bu  rahatsızlığı matematik veya en doğru ifadeyle,  cebir metotları ile  çözülmesi, çözümlenmesi ve tedavisidir. Fransızca olan sözcük genel anlamı ile  bizim “karmaşık” deyiminin karşılığı olarak kabul edilebilir.  Sanayide kullanılıyor ki çeşitli maddelerin kimyasal veya fiziksel ortamda bir alaşım-karışım haline getirilerek sanki genleri ile oynanması ve yeni bir genetiğin bulunması olarak da düşünülebilir!  “Katır”  kompoze bir varlık, insan kültürünün tarih boyunca en büyük rahatsızlığı, yaradılmışın ilk cinselliğini kabul etmeyerek, çarpık alışkanlıklara meyletmesi sonu olmayan bir “kompleks” değil mi?

Bizce önemli olan bu anlamların dışında sosyolojik tıbda, deyimin   kendini aşan  bir  alan bulması, tıbdan sosyolojiye, sosyolojiden de   siyasete  geçerek  korkunç bir rahatsızlık yaratmasıdır.  Bizler artık yetmişli yaşlardayız,  baştan beri ülkücülük denen realitenin mihveri olduk da yüzde kaçımız bilimselliğe yöneldi? Günümüzdeki gerçek bunalım bu değil midir? Kahramanlık, dik durmak, radikal düşünmek elbette “kompleks” değildir! Çünkü “kompleks”  normal olan bu olguların anormal olan sonuçlarıdır! Yaşadığımız süreçte  diğer ideolojik guruplarda bu eğilim yok mudur? Elbette vardır, lakin temeli “kahramanlık” olduktan sonra    “kompleks” daha girift ve kronik bir hal almıyor mu?

Kendisini temel alan bir takım büyüklük veya küçüklük duygularını “kompleks” olarak düşünebiliriz miyiz* Maalesef sosyolojide geldiğimiz nokta budur. Bir takım geleneksel övünceleri kompleksleştirerek daha statik hattâ  kronik hâle getirmiyor muyuz?  Bakıyoruz da içlerinde bir veya daha fazla  ülkücü şahsın bulunduğu  tartışmalarda, ülkücünün iddiaları havada duruyor ve inada dönüşüyor, neden? Çünkü  rahatsızlık ve bilgisizlik   burada kendini gösteriyor! Elbette ülkücülüğün tarihi sürecinde ülkücü şahıslar çok geniş anlamda “Anadolu insanı” olarak nitelendirdiğimiz çok alt katmanlardan gelmiştir. Onlar devletin ölen kesimindendir ve şecereleri bulunmaz, düzen ve devlet denen devasa kompradorun gölgesinde oturmamışlardır!

Osmanlı’nın yıkılmaya koştuğu dönemde Çanakkale’ye kuvvetli siperler yapılmış, zaten kolay olan ulaşım daha da kolay hale getirilmişti. Aynı şeyi Sarıkamış-Irak-Hicaz için söyleyebilir misiniz? Ruslar döşenen raylar üzerinde iki saatte Sarıkamış’a gelirken Türk askeri 12 günde gidiyor! İşte şeceresiz insanlar   insanlık tarihinin bu en çetin hesaplaşmasında öyle ortaya çıkıyor! Anadolu insanının cephelere giderken  ne derece kayıp verdiklerini   pekâla biliyoruz? İşte bu icbar  şeceresizlik elbette  sonraki yıllarda  karmaşık  yani kompoze bir hayata dönüştü! Çanakkale’ye bir günde varması gerekenler cepheye gitmedi, o meşhur İstanbul hayatını yaşamaya devam ettiler. Lütfen “Çanakkale Şehitleri”  künyelerine bakınız!

XX. yüzyılın iki büyük savaşından sonra dünya her bakımdan bilimsel siyasete yöneldi, fakat Türkiye bir türlü onarım yapmaktan kurtulamadığı gibi, hale sebeb olan  ülkelere yamandı!  Sovyet tahdidi karşısında yapacak başka bir şey yok muydu; işte burada bilimsellik kendini gösteriyor. Onun yerine algılarla yeni bir sosyal siyaset oluşturursanız şimdiki gibi “ bilgi çağı”na uyumunuz da zor olur!  “Soğuk Savaş” yılları işte bu algıların bilimsellik olarak gösterildiği sömürgelik yıllardır! “Manda” arzularını reel ortama dönüştüremeyen aydınlar aynı aydınlardı. O sebeble “vatanseverlik” gerçek milliyetçiliği oluşturamadı; bu yönü ile cumhuriyet milliyetçiliğinin sakat doğduğunu ve düzeltilmesi gereken birçok yönünün bulunduğunu söylemeliyiz! Türkiye’nin diriliş ve yenilenme tabusu Atatürk’den  neden zamanın  milliyetçiliğe oynayan  o dev bilim adamları  bahsetmez! Düşünün, arayın bu işi kısa sürede isimlendirirsiniz!

1970’li yıllar milliyetçiliğin aksiyoner ortama dönüşmeye başladığı yıllardır. Geçmişin sakat ve yapay düşünceleri ile bir yol ayrımı gerçekleşmiştir. Bunu bilhassa görmemiz gerekiyor. O bakımdan mutlak olarak “Başbuğ”un hakkını teslim etmeliyiz. Eksiklikler olmadı mı, elbette oldu; fakat Türkeş Bey’in fani âlemden göçüne kadar çizgi değişmedi. Yeterli de yetersiz de olsa birçok bilim adamı yetişti; bunlar kültür hayatımızın bir dereceye kadar mihenk noktalarını buldular ve çalıştılar! Bu konuda Erol Güngör, Orhan Türkdoğan ve  Bahaettin Ögel’e biz çok değer veririz!

Ülkücülüğün “Türkeşsiz” yılları maalesef  “kompleks”  sürecinin koşar adım yıllardır. Bugünkü ülkücü siyasette “milliyetçilik”i tarif edebilecek  seçilmişi yoktur! Sosyal medyaya bakınız, kimse birşeyler öğrenmeye değil  kafalarında olmayan şeyleri olmuş gibi satmaya çalışıyor. Bir anlamda  kendini  donanımlı sanan  “kulak dolgusu” bilgiçlerinin   işgaline uğradık. O konuda dünyada ve Türkiye’de yapılan çalışmalar  o  şahsı alâkadar etmiyor; varsa da yoksa onun  onun şuradan buradan  tırtıkladığı mukayyed bilgileri! Neden böyle, bir gün de bunu konuşuruz!

Hoşçakalın.