BİZ, ASYA’NIN ÇOCUKLARI….

BİZ, ASYA’NIN ÇOCUKLARI….

Kemal ÇOPUROĞLU

Kurt başlı tuğlarıyla

Altaylardan doludizgin,

Rüzgârda dalgalanan gök yeleleriyle

Kanatlanıp gökyüzüne uçup gittiler.

Uçup gittiler,

Kaçtıkça kovaladılar güneşi,

Başları dik

Tanrı dağları gibi.

Bulutları delen bozkurt bakışlarla

Yırttılar karanlığı

Aştılar, aşılmaz denilen demirden dağları…

Damarlarında akan kan değil,

Yürekleri volkandı!

Yandıkça,

Âb-ı hayat diye 

Karlı buzlu suları

Kana kana içip gitiler…

“Daha deniz daha müren” buyruğunca;

Gün doğusundan gün batısına

Dört nala doludizgin koşup gittiler!

Orhon- Yenisey yürekli bengü taşlara

Türk adını çakıp gittiler!

Hocam Yesevî,

Dedem  Korkut,

Kâşgarlı,

Saltuk Baba,

Yûnus Velî,

Aşk âteşiyle yanan deste gülleri

Samanyoluna saçıp gittiler…

Söğüt ocağında âteş oldular tavınca dövülen…

Kılıçlarını kınından çekip gittiler.

Yıldızlarca düşmanı biçip gittiler.

Aşk bâdesini hızır elinden içip gittiler.

İki cihan güneşi buyruğunca kutlu bir gün

Balyemezlerle delip surları

Çağ kapayıp

Çağları açıp gittiler.

Nihâyet bir gün

Yağısı, uğrusu, çaşıtı, hâini, nâmerdi 

Bozunca töreyi dirliği ve düzeni;

Yedi düvele karşı

Hiç yazılmamış bir destânı

Kanlarıyla yazıp gittiler!

Kirletince toprağı uğursuz ve işbirlikçiler,

Bir diriliş muştusuyla

Kara kalpaklarını

Takıp dimdik başlarına,

Bir eylül günü küffârı Denize döküp gittiler!

Kurt başlı tuğlarıyla

Altaylardan doludizgin

Rüzgârda dalgalanan gök yeleleriyle

Kanatlanıp gökyüzüne uçup gittiler,

uçup gittiler!..

Ve şimdi anladım ki  ” TÜRK,” bütün zamân ve mekânların ifâdesi; yegâne ve biricik öznesidir !..
***
Ağladım…       Dün gece oturdum, şarkımızı; “Çırpınırdın Karadeniz’‘i dinledim, ağladım….
Ârif Nihat’ın “Ağıt” şiirini mırıldandım ağladım…Mahzunluğumuza,kimsesizliğimize,yetimliğimize ağladım…
İhtişam dolu günlerimiz geldi aklıma: “Ahlâk timsâli bir ülkücü” yoldan geçerken  ona saygıyla yol veren insanları hatırladım da ağladım…
Sonra “Başbuğlu günleri; etten duvarlar, kaleler yaptığımız, yeri göğü inlettiğimiz günleri hatırladım ve ağladım…
Aynaya baktım da garipliğimize ağladım…
Ve her şeye rağmen bir kez daha anladım ki:
Biz olmadan vatan olmaz, biz olmadan “Türklük” olmaz, biz olmadan “Kızılelma” olmaz, biz olmadan “Turan” olmaz!…
Biz; gelmiş, geçmiş ve gelecek bütün zamânların
öznesi ve irâdesiyiz.
Târih boyunca onlarca devlet yıkıp devlet kuran bir iradenin temsilcisiyiz.
Anladım ve bu defâ sevinçten ağladım: 
Biz olmadan hiçbir şey olmaz!…
3 Mayıs Türkçülük Gününüz Kutlu Olsun.
3 Mayıs Türkçülük Günü aynı zamânda nice meşakkât, çile ve işkencelerle başlayan  kutlu bir yürüyüşün adıdır. Bu yürüyüşü başlatıp bayrağı devreden ve bugün hayatta olmayan kahramanlarımızın ruhları şâd, mekânları cennet olsun inşallah.