A. Yılmaz SOYYER
Kapat kapıları, sürgü çek, sırla…
Kendimle baş başa bırak bu gece
Mısra mısra yanmış, kurak bu gece
Göz yaşımdan seller coşturayım ben
Susuzluğa olsun durak bu gece
Mızrap tutmuş eller coşturayım ben
Dut kopuzda teller coşturayım ben
Sen sağuyu her temmuzda hatırla
Bu aşk akkorlaşan benlikle olur
Bizde ölüm bile şenlikle olur
Kapat kapıları, sürgü çek, sırla…
Ruhumla varayım bir mâverâya
Gelsin, dâvet yollayayım hümâya
Gözyaşımın müjdesini getirsin
Anlatsın o, hâcet mi var îmâya?
Kır börklü kam ne söylemiş yetirsin
Kös sesiyle ak çiçekler bitirsin
Ki yazılmaz sayfalarla, satırla
Bu aşk akkorlaşan benlikle olur
Bizde ölüm bile şenlikle olur
Kapat kapıları, sürgü çek, sırla…
Zincirini, alevden pranganın,
Parçalasın oku Apa Tarkan’ın.
Tarihe sığınsın, gönlüm aç, susuz
Hasretiyle, bir zırhın, bir tulganın
Hâtırası gözlerimde uykusuz
Susuzluğum bir cehennem, duygrusuz
İnadına yâd ederim hayırla
Bu aşk akkorlaşan benlikle olur
Bizde ölüm bile şenlikle olur
