ÜÇ HİLAL’İN HİKÂYESİ
Halim KAYA
“Üç Hilal’in Hikâyesi” kitabının Bilgeoğuz Yayınlarından çıktığını öğrendiğim günden beri alıp okumayı düşündüğüm halde bir türlü internetten alma işlemini gerçekleştiremedim, her kitapçıda da bu tür fikri konuları işleyen kitapları bulmak zor olunca ihmal ve harekete geçme eylemimiz gecikince kitabı temin etmemizi de geciktirdi. Ta ki Osman Büyükkarabacak’ın bir MSN’den bir mesaj atarak “kitap göndereceğim, adres ve telefonunuzu yazar mısınız” diyene kadar. Söz konusu Kitap olunca gelen mesaja hemen cevap yazdım. Ama bir yandan da soy isimdeki benzerlikten sonra inşallah “Üç Hilal’in Hikâyesi” kitabını gönderiri diyerek de içimden geçirdim. Ki kitabı kargo teslim edip paketini açtığımda içimden geçtiği gibi Osman Büyükkarabacak’ın Ahmet Büyükkarabacak’ın yazmış olduğu “Üç Hilal’in Hikâyesi” kitabını gönderdiğini gördüm. Ve içimden “tevafuk” diyerek geçirdim.
Hemen kitabın künyesini incelemeye başladım, ancak kitabın künyesinde Bilgeoğuz Yayınlarından İstanbul’da 2023 yılında çıktığı yazıyordu. Hâlbuki ben bu kitabın çıktığından ve birkaç yıldır haberdardım ve 2023 yılından birkaç yıl öncesinin de olduğunu biliyordum. Acaba daha önce baskı yapıp yapmadığı hususunda başka bir bilgi ve tarih var mı diye araştırırken kitabın dış kapağından üçüncü baskı olduğunu gördüm. Bizim camianın çok okuyan bir camia olmaması dolayısıyla üç baskının arasının üçer yıl olduğunu düşünerek bende, “demek ki kitap ilk baskısını 9 yıl önce 2014’de yapmıştır” diye bir kanaat hâsıl oldu. Bazı yayınevleri çarşaf çarşaf basım tarihlerini yazarak 1. Bakı, 2. Baskı, … 40.baskı diye alt alta sıralarlar ki okuyucu üzerinde müspet bir tesir bıraksın. Neden mi önemsiyorum ben bu kitapların baskı sayısını, çünkü kitabın ne kadar kişinin okuduğuna dair birinci elden bilgi verir basım tarihi, bu bilgi de kitabın ne kadar tutuluğunu, benimsendiğini, beğenilerek okunduğunu gösterir ve yeni okuyucuya da önemli bir eseri okuduğu kanat ve güveni verir.
Kitabın yazarı Ahmet Büyükkarabacak’ın yaşı ve Alparslan Türkeş ve milliyetçi aydın kesime yakın, hatta içinde birisi olarak “Üç Hilal’in Hikâyesi” dediği aslında “Üç Hilal’in Tarihi” olacak bir kitabı yazmaya salâhiyettar birisi olduğu görülüyor. Bir de kitabı okuduktan sonra bir yazı yazan daha sonra yazar tarafından kitabın önsözü olarak kitaba dâhil edilen Dr. Hayati Bice’nin yazısından anlaşıldığı/anladığım üzere kitap salt bir siyasi tarih değil daha çok milliyetçi ülkücü hareketin kültürel kimliğini, ruhunu ortaya koyan bir kitap olacağa benziyor. Ama bir gerçeği burada ifade etmeden geçmek istemiyorum. Kitapta yazıları bulunan zevatın isimlerinin büyüklüğü dha ilk aşamada o ateşten günlerde ülkücü hareketin temellerinin ne büyük kültür adamlarıyla atıldığını, hareketin kültüre ne kadar önem verdiğini görmek bu günün milliyetçilerinin, ülkücülerin kültür ve edebiyata uzak duran kısır siyasi kofluğunu da ortaya koyuyor.
Kendisi de tutuklanmış cezaevinde yatmış birisi olmasına rağmen Ahmet Büyükkarabacak “Bu kitabı, ‘Ben de bu davaya hizmet ettim.’ iddiasıyla da hazırlamadım. Hep şuna inandım ve çevremdekilere de her zaman şunu söyledim. Gençliğini yaşamadan kara toprağa düşenlerin, cezaevlerinde çile dolduranların ve onlar kadar çile çeken, zulüm gören yakınlarının yanında, bizim yaptıklarımız, çektiğimiz ıstıraplar, kâinatın içindeki bir nokta kadar bile değildir.” (S:20) diyerek kendi derdini unutmuş bir dava adamı olarak fenafi-d dava olduğunu göstermektedir.
1960 ihtilalından dem vurup Başbuğ Alparslan Türkeş’in Hindistan’a Askeri Ataşe olarak gönderilmesi ve 1963 yılında diğer 14’ler gurubu mensuplarıyla aynı anda Türkiye’ye dönmeleri hususunu anlatan Ahmet Büyükkarabacak “Biz, bu 14 kişinin aynı fikirde olan Türk Milliyetçileri olduğu sanıyorduk. Sonra yanıldığımızı anladık. Daha başka bir durum daha gördük: bu 38 ihtilalcının hemen hemen hepsi bir başka düşüncenin adamı imişler. Bunu, olaylar geliştikçe bütün dünya gördü. Bazılarını bu kitap içinde yazmak da istiyorum” (S:23) diyerek kimsenin söyleyemediği acı bir gerçeği günyüzüne çıkarmıştır.
“Türkeş, ‘Sen haklıymışsın’ diyebilen bir karakterin adamıydı.” (S:25) Ahmet B.Karabacak gibi Alparslan Türkeş ile uzun seneler birlikte çalışmış her ülkücünün söylediği bir gerçektir. O karşısındakilerin fikirlerine dinler ve önemserdi. Bazen Ahmet B.Karabacak’ın anlattığı olaylarda olduğu gibi karşısındaki haklı çıktığında hakkını da teslim ederdi. Ahmet B.Karabacak’ın Nihat Sami Banarlı’nın kendisinden Alparslan Türkeş’i sorması üzerine söylediği “Ortalıkta görülen parti liderleri arasında, okuması yazması olan çok değerli biridir.” (S:26) cümledeki ‘okuması yazması” tabiri avamın anladığı mananın çok üzerinde bir mana taşımaktadır. Nihat Sami Banarlı gibi bir edebiyat adamı sıradan bir okur yazarlıktan değil okuyan anlayan tefekkür eden düşünen ve okuduklarından çıkardığı neticeleri yazan, memleket meselelerine çözüm üreten bir okuma yazmadan bahsettiği aşikârdır.
Alparslan Türkeş, Ahmet B.Karabacak’ın “Biz siviller ise ayrı bir âlemdik. Partide Nihal Atsız’cı, Necip Fazıl’cı, Nurettin Topçu’cu, Nurcu, Süleymancı, Nasyonal Sosyalist, Atatürkçü, Abdulhamit’çi, ihtilalcı, hatta ateist… Tabii bu arada bunları birbiriyle çatıştırmak isteyen gizli kuvvetler…” (S:30) var dediği bir hercümerçten kısa zamanda birbirleri için ölüme atlayacak her şeyde aynı düşünen bir gençlik çıkaran liderdir. Ki o “Türk Tarihinde, muhalefetteyken etrafına bir milyon Türk gencini toplayıp, yürütebilen tek liderdi” (S:26)
MHP ve Ülkü Ocakları ile temasları olan ve zaman içinde davadan dönenler veya 12 Eylül tutukluluklarında göstermiş oldukları istikrarsızlık, vefasızlık, sadakatsizlik ya da ihanet sebebiyle meşkûk isimler olarak Numan Esin, Taha Akyol, Prof. Dr. Orhan Türkdoğan’ı zikreden Ahmet B.Karabacak bu kişilerin zamanla ülküler tarafından tasfiye edildiğini (S:53) ifade etmektedir.
Türkiye’de iktidarların soksak olaylarına bakışını ve teröristlerle milliyetçileri bir tutuşunun anlatmak için Süleyman Demirel hükümeti sırasında Deniz Gezmiş İstanbul Üniversitesinden etrafında topladığı beş bin genç ile Taksim meydanında komünizmi tel’in eden her kesimden sağcılara saldırmak istemesine şahitliğini (S:64) ve bu hususta hükümetin hiçbir tedbir almamasını ve saldırı gerçekleşip de birkaç genç öldükten sonra Süleyman Demirel’in de “Ne olacak, iti ite kırdırdık” (S:65) sorumsuz ve aymaz bir cevap verdiğini, bunun yanında komünistlere karşı sağcı bir iktidarın bakanı “Sosyalizm tarihi bir süreç olduğunu, bunun Türkiye’de de tamamlanacağını” söylenirken MSP genel başkanı Necmettin Erbakan tarafından da “komünistler bizim namaz kılmayan kardeşlerimiz” güzellemesiyle taltif ediyorlardı. Ve bu bakış açısındaki insanlar devleti yönetiyor, devleti yönetmeye talip oluyor ancak komünizmin oluşturacağı tehlikeyi anlayamıyorlar, anlamaya kapasiteleri yetmiyordu.
Ahmet B.Karabacak 1979 Tandoğan mitingi için “Biz bazı arkadaşlarla yürüyüşü Türk Ocağı binası bahçesinden takip ettik. Saat tuttum. Yürüyüş 3,5 saat civarında sürdü. Belki yarım milyon (500,000), belki daha fazla ülkücü bu yürüyüşe katıldı. Bu gençlerin yaş ortalaması 20 civarında idi. Türk milletinin istikbali idi bu gençler. Benim düşüncem odur ki, [12 Eylül 1980] ihtilâlin sebeplerinden biri bu yürüyüştü.” (S:83) derken o günlerin hayaline daldırdı. Düşünebiliyor musunuz sabit bir noktandan geçenleri seyreden birisi tam 3,5 saat bekliyor geçişin bitmesini. Bir de ülkücülerin yürüyüşlerini genelde 9 Işık’tan mülhem yan yana yürüyen 9 kişilik sıralarla yapmaları kalabalığın bir milyon olduğunu telaffuz edenleri Ahmet B.Karabacak’ın vermiş olduğu bu 3,5 saatlik süre haklı çıkarmaktadır. Ahmet B.Karabacak “80 ihtilâli, önlerinde ülkücüler gibi bir engel kalmadığını sanan bölücülerin, palazlanmaya başladığı tarihin başlangıcıdır.” (S:83) ifadeleriyle de PKK bölücü terörünün neşvünema bulduğu iklim olarak darbeci Kenan Evren’in sağlamış olduğu alt yapıya dikkat çekmektedir. Nitekim 12 Eylül darbesinden önce her on-on beş günde bir haberlerde “gizli toplantı yapan “Apocu” kişiler parçalara bölünmüş Türkiye haritasıyla yakalandı. Amaçları Türkiye’nin Doğusu ve Güneydoğusunda de Kürt devleti kurmak” gibi duydu haberleri duymaz olmuştuk ve Apo PKK’yı darbeden sonra kurmuş ilk katliam eylemini de bu zaman zarfı içinde yapmıştı.
Bayrak şairimiz Arif Nihat Asya’nın Ülkücüler hakkındaki düşüncesini Ahmet B.Karabacak “Arif hoca, ülkücü harekete her zaman sıcak, fakat endişe ile bakardı.” (S:90) diyerek ortaya koyar ancak “fakat endişe ile bakardı.” ifadesinden ülkücülerden çekindiği korktuğu için çekingen ve korku ile bakardı manasını çıkarmamak lazım. O bu ifade ile ülkücülerin başına gelenlerden dolayı, şehit olan ülkücülerin çokluğundan dolayı onların yaşadıklarının şiddetinden, çokluğundan onlara duyduğu sevgi ve merhametin sonucunda oluşan başlarına daha fazla bele gelecek korkusuyla yaptığı bir bakıştan bahsetmektedir. Nitekim bu bakış açımızı destekleyen şu ifadeler de Arif Nihat Asya hocaya aittir. “Bir gün Dündar Taşer’e: ‘Komutan, dedi, bu giriştiğiniz hareketin sonunda kan var. Bunu eyice hesapladınız mı?” (S:91) dediğini ve iç ve dış mihrakların böyle ulvi bir düşünceyi savunan ve vatanın komünistleştirilmesine, komünist emperyalistlerce işgal edilmesine dur diyen Ülkücülerin başına gelecekleri daha önceden tahmin etmiş ve tespit etmiş olduğunu Ahmet B.Karabacak bize göstermektedir.
Ülkü Hareket üzerine çok hatıra kitabı okudum okuduğum kitaplar arasından anlatım ve kullandığı Türkçe bakımından en düzgün ilk beşin ilk üçüne girecek bir kitap “Üç Hilal’in Hikâyesi”. İşi ehline ver derler ya yazar ve dergi çıkarmış birisi olan Ahmet B. Karabacak’ın yazı yazmanın ve konuyu anlatmanın ustası olduğu bu kitapta görülüyor. İnsanın kültürlü olması, eğitimli olması bildiklerini karşı tarafa aktarmasına, aktarırken de düzgün Türkçe kullanmasına, üslup sahibi olmasına yetmiyor. Bazı iyi niyetli ülküler hemen bir hatıra kitabı yazıp piyasaya çıkıyorlar. Alıyorsun kitabı cümle kuruluşu eksik, Türkçeyi düzgün kullanamamış, kitabın başlığı çok iddialı içinde bir iki hatıra resminden ve olayların gün, ay, yıl, olarak yazılmış rakamsal tarihinden başka bir şey yok.
Ahmet B.Karabacak’ın hızlı büyümeye işaret ederek doğuracağı olumsuzluklara dikkat çekmesi ve eğitim ile yetiştirilerek partiye dâhil edilecek taraftarla sağlıklı bir büyüme öngörüsünün ve bu sırada tanıştığı Seyit Ahmet Arvasi’in “İleri Türk Milliyetçiliğinin Hedefleri” adlı kitapçığının bu gün camiamız tarafından pek bilinmez. “İleri Türk Milliyetçiliğinin Hedefleri” adlı kitapçığın PDF’si bana ilk kez gönderen ve bu vesileyle haberdar olmamı sağlaya Bursa’da 1975 yılında tutuklanıp yaklaşık 11 yıl hapis yatan Başbuğun manevi oğlu olarak da bilinen, bu kitapta da Ahmet B. Karabacak tarafından isimi zikredilen Mehmet Kutucu’nun cürümü Mahmut Metin Kaplan’dan sonra bilen ve kitabında işleyen ikinci kişidir Ahmet B.Karabacak. Merhum Mahmut Metin Kaplan’da bu kitapçık üzerine bir çalışma yapıyordu, koronodan vefatı üzerine akim kaldı.
Seyit Ahmet Arvasi Başkanlığında bir yıl zarfında “Dokuz Işık Doktrini” kitabının genişletilmiş baskısı Ahmet B.Karabacak ve Dr. Sakin Öner Bey tarafından yapıldıktan sonra yine Ahmet B.Karabacak ile planladıkları şekilde Hergün Gazetesinde yazdığı yazılar “Türk İslam Ülküsü” adı altında kitaplaştırılması sonucu Ülkücü Hareketin Türk-İslam çizgisindeki (S:113) fikri yolu oluşturuyordu.
Ahmet B.Karabacak “Üç Hilal’in Hikâyesi” kitabında sık sık Yahudiliğe, Yahudi Landru (S:131) gibi Türk milliyetçiliğine düşman Yahudilere ve Selim Sarper (S:115), Abdi İpekci (S:128) Musa Saffet Bayramışık (S:129) gibi dönme Yahudiler ile Masonluğa işaret etmiş, bunların Türkkiye’de nasıl etkin olduklarını göstermeye çalışmıştır. Ahmet B.Karabacak bu Musa Saffet Bayramışık ilk kez İmam Hatip Mezunları Derneği yayın organı Tohum dergisi idarehanesinden fakir birsi kılığında daha sonra da partide seminer vermek için dolaşırken görüp tanımış ve deşifre etmiş. “Bu arada beraber olduğumuz Yücel Yedidağ, Musa farkında olmadan onun çantasını boşaltmış. İçinden binlerce liralık bonolar ve o gün Fransa’dan gelmiş bir mektup çıktı. Adamın asıl adı Hayim. Ne Müslüman olmuş ne de fakir.” (S:130-131)
“Bu sefer hedef benim hoca.” (S:134) Seyit Ahmet Arvasi’ye bu sözleri söyleyen Başbuğ Alparslan Türkeş’tir. Cezaevindeyken hem de. Ancak daha önceden Ahmet B. Karabacaktan almış olduğu bilgiye istinaden söylemiştir bu sözleri. Ahmet B.Karabacak’ı işyerinden komşusu, farklı bağlantıları olan bir noter 12 Eylül’den tam 3 ay önce çağırıp elinde yazılmış bir uygulama planı elinde “Bu dosya yapılacak olan ihtilalın bir planı ve ihtilaleden sonra uygulanacak olan yöntemleri ve hedefleri kapsıyor. (…) bütün partilerin, bütün sendikaların, bütün derneklerin kapatılacağı, TÜRKEŞ’in, ülkücü ve solcu kuruluş önderlerinin idam edileceği” (S:132) bilgisini verir. Ahmet B. Karabacak bu planı Türkeş’e göstermek için noterden ister ancak noter geri iade edeceğini bunu kendisine verenin “çok önemli bir kişi olduğunu ve Türkeşe’e duyurmak için kendisine verdiğini” (S:133) de sözlerine ilave eder. Ahmet B. Karabacak partiden dışarıya bilgi sızdıran birkaç soysuzun adını verir. Türkeş Bey de ondan zaman ister ancak ihtilal beklememiş olmuştur. Abmet B. Karabacağın Türkeş’e isimlerini verdiği birkaç soysuz “Tutuklanınca benim adını verdiğim o birkaç, ikiyüzlü kişi, belki paçayı kurtarırız diye, hemen içeride tutuklu büyükbaş komünistlerin kollarına girmiş” (S:133) hainliklerine, korkaklıklarına mahkemeler boyunca devam etmişlerdir. Bunlar büyük ihtimal Türkeş Bey tarafından kendilerine bakanlıkta verilmiş, cezaevinden çıktıktan sonra bir daha hiç ülkücüler ve Türkeş ile bir araya gelmemiş bu kitapta da birisinin adı ayrı bir başlık altında zikredilmiş kişilerdir.
“Bu kitap, otuz yılda gelişen olayların ve bilhassa milliyetçilerin yeniden aynı hatalara düşmemeleri için kısa bir tahlilden, bir uyarmadan başka değildir.” (S:135) diyerek kitabı niçin yazdığını ortaya koyan Ahmet B.Karabacak “İslam’la, Türklük idealinin bir araya gelince nasıl şahlandığını [gördük], dostlara güven, düşmanlara ve sahtekârlara korku verdiğini tecrübeyle yaşadık. ÜÇ HİLAL bu kutlu beraberliğin işareti olarak MHP’nin sembolü oldu.” (S:135) diyerek de kitabın başlığının anlamını özetlemektedir.
1969 kongresinde bitiş konuşmasında “Milliyetçiliği reddeden bir dincilik anlayışı ve İslamiyet’e düşman bir milliyetçilik anlayışı bize yabancıdır, bizim dışımızdadır.” (S:138) diyen Alparslan Türkeş “Türk milleti olarak yaşamak istiyorsak, Müslümanlığımızı da, Türklüğümüzü de korumak istiyorsak birbirimizi sevmek, aslında hiçbir manası olmayan uydurma ayrılıklar peşinde çekişmemek, münafıkların sözüne kanmamak zorundayız.” (S:138) diyerek de birlik beraberlik olmamız yolunda uyarmaktadır. Alparslan Türkeş bu günleri 54 sene önceden ta kuruluş kongresinde, yani daha başlarken görmüş ve uyarmıştır.
“Yazdıklarımız” adı verdiği ikinci bölümde Ahmet B.Karabacak ülkücülüğüm, milliyetçiliğin edebiyatla beslenmesini Alparslan Türkeş, Mustafa Necati Sepetçioğlu, Arif Nihat Asya, Osman Yüksel Serdengeçti, Ahmet Kabaklı, Ergun Kaftancı, N.Nazif Tepedelenlioğlu, Yücel Hacaloğlu, Prof. Dr. Faruk Kadri Timurtaş, Prof. Dr. Necmettin Hacıeminoğlu, Prof. Dr. Bedii N. Şehsuvaroğlu, Prof. Dr. Mehmet Kaplan, Yusuf İmamoğlu, Dr. Sakin Öner, Necdet Sevinç, Seyit Ahmet Arvasi, Mehmet Gül, Hasan Külünk, Dilaver Cebeci, Dr. Abdulkadir Sezgin, Ahmet B. Karabacak gibi yazarların kalemlerinden çıkan yazılar ile ortaya koyarak mücadelenin yolunun kültüreden geçtiğini, kültürün bir milletin varlığının alameti olduğunu anlatmaya çalışmakatdır.
Daha 1965 yılında Milli Hareket Dergisinde yazdığı “Değişen Şartlar” başlıklı yazıda “Türk milliyetçileri, azami müştereklerde birleşmelidir. Aradaki ufak tefek görüş ayrılıkları teferruattır ve önemli değildir” (S:186) diyen Yücel Hacaloğlu merhum bu günleri görseydi ne yapardı bilmem. Dokuz partiye bölünmüş, yirmi dokuz farklı çeşit milliyetçilik ve ülkücülük tanımlaması yaparak adeta ayrışmak için zaman ve zemin arayan bir milliyetçilik anlayışıyla Türk düşmanlarıyla mücadele ettiğini sanan ülkücü milliyetçiler, farkında olmadan kendi kendileriyle mücadele ederek güç ve zaman kaybetmekte enerjilerini boşa harcamaktadırlar. Aslında Atatürkçü milliyetçilik olmak üzere seküler milliyetçi, Ülkücü milliyetçi, liberal milliyetçi, Türk İslam Ülkücüsü milliyetçi, Atsız milliyetçi, dinsiz milliyetçi okyanusta yönünü kaybetmiş sal misali akıntıya kürek çekmektedirler. Türk milleti konusunda dini dili fark etmez Türk ırkından olması yeterlidir diyenler milliyetçilik tanım ve fikri derinliğine gelince küçük nüanslarla uğraşmaktan geri kalmamaktadırlar.
“Bu gün biz milli ülküye sahip olmadığımız için büyük ve kuvvetli değiliz” (S:188) diyen Prof. Dr. Faruk Kadri Timurtaş bugünün Kızılelmasını daha 1968 yılında yazdığı bu “Fatih, Fetihve Milli Ülkü” başlıklı yazıda ortaya koymuş ve “Büyük, müreffeh ve kudretli Türkiye” (S:188) Kızılekmaya ulaşıldı diye değişimi mümkün olmayacak bir milli ülkü belirlemiştir. Hem toprak fethi gibi bir Kızılelma ortaya koyarak Türk Devlet ve Milletinin üstüne düşman çekmekten korumaya çalışmış hem de müreffeh ve kuvvetli olmanın sınırı olmayacağı için her daim kızıl elmanın değişmeden Türk milletinin yükselmesi ve yücelmesi için çalışmaya sevk etmeye çalışmıştır. Müreffeh ve kuvvetli olan bir Türkiye’nin fetih yapmadan dış Türklerin demokratik ve kültürel haklarının korunmasında daha etkin bir politika izleyerek şuurlandırılmayı sağlarken nüfus artış yoluyla da savaşmadan fethin kapısını aralamış olacaktır. Tıpkı bugün Çin’in sahip olduğu ekonomi ve nüfus gücü gibi o zaman daha caydırıcı ve sözü dinlenir ülke olacak Türk dünyasını ortak hareket eder kılacaktır.
Türkiye’de bölücü KÜRTÇÜLÜK askeri ihtilallerden sonra gelişmiş ve parlamıştır. Ahmet B. Karabacak “Bütünlüğümüz için [komünizmden sonra] ikinci bir tehlike olan ‘Kürkçülük’ ise gene ihtilalden sonra yüzünü göstermiştir. (…) [1960] ihtilalden sonra ele geçen bir vesikada, komünistler Kürtçülere muhtariyet vermeği vaat ettikleri de ortaya çıkmıştı.” (S:206) diyerek dikkat çekmiştir. 1960 ihtilalinden sonra siyasi Kürtçülük hareketi hızlanmış, 1980 ihtilalinden sonra “Kürtçüler” isimlendirmesini terk ederek PKK adı altında örgütlenmişlerdir.1980 darbecileri terörü bitirmekle övünürken PKK bölücü terörüne kapı aralamışlar ve kurulup serpilmesine göz yumarak ilk silahlı terör eylemlerini yapmalarına da ses çıkarmamışlardır. Yılanın başını daha küçükken ezmemişlerdir.
“Şahısları değil, fikirleri iktidara getirmek isteyen” (S:227) siyasi parti olarak tanımladığı ve Doktriner Türk Milliyetçiliğinin siyasi temsil yeri olarak tarif ettiği MHP’nin mutlaka kadrolarını kendi yetiştirdiği Doktriner Türk milliyetçilerinden seçmesi gerektiğine, iktidara gelmeseler de, parlemontaya bir grup sokmasalar da ülke yönetiminde bu kadrolarıyla başarılı olup etkin bir görev ifa edebileceklerine işaret eder. Bu kadroları seçerken de kendi istikbal ve menfaatlerinden çok fikrinin iktidar olarak ülkücü kadroların program ve planları doğrultusunda Türk milletine yapılacak hizmetlere önem veren sadakatle her halükarda bu hedefi sağlamak için çalışacak, yarı yolda yoldaşlarını bırakıp kaçmayacak vasıflı ülkücüleri seçmeleri gerekmektedir. Çünkü ülkücü milliyetçiler bölünerek hizmetten alıkonulmaktadır. Bu bölünmüşlüğün zararlarını hep birlikte mili manevi ve ekonomik refahtan uzak kalarak mahrumiyetler yaşayarak çekmekteyiz. Nitekim bizim bu düşüncelerimizi destekleyici görüşleri Dr. Sakin Öner “Ülkücü hareket’in en büyük gücü, birliktir. Ülkücüler birlik ve beraberlik halinde hareket ettikleri takdirde, davalarını zafere götürebilirler. En ufak hizip hareketi, ülkücü kavgayı zaafa uğratır ve zaferi geciktirir. Ülkücü hareketin gücünün, birlik ve beraberlik halinde olmasından ileri geldiğini iyi tespit eden şer kuvvetler ve düşük vasıflı kişileri bularak veya sokarak, ayırıcı ve bölücü teşebbüslere girişmişlerdir. Bir nevi ajan görevliği yapan bu kişiler yüzünden Ülkücü Hareketin bünyesine gevşeklik, laubalilik, cıvıklık, dedikodu, fitne, fesat, terbiyesizlik, birbirlerini beğenmemek, sır saklayamamak ve menfaatçilik gibi hastalıklar bulaştırmaya çalışmışlardır” (S:235) diyerek daha o günlerde 1977 yılında Ülkücü Kadro Dergisinde yazdığı “Ülkücü kadroda Kemiyet ve Keyfiyet Meselesi” başlıklı yazıda ortaya koymuştur. Bizim buna ilave edebileceğimiz tek husus teşkilatın hatası bireylerin doğruları yanından hata sayılmaz, teşkilatın birliğini bozacak bireylerin doğruları teşkilatın hatalı dorularının yanında asla dile getirilmemesi gereken yanlışlardır. “… davasını bilmeyen, ahlaken zayıf, töre ve disiplin tanımayan başıbozuk kalabalıklarla da çetin yollar aşılmaz.” (S:235)
Ahmet B. Karabacak “Üç Hilal’in Hikâyesi” kitabının birinci bölümünde siyasi olayları, siyasi hatıralarını anlatmış. CKMP’nin MHP’ye dönüşmesi sürecinde ve amblemin değişip üç hilal olması sırasında karşı çıkışlar ve kabullenişler, ihtilal ve ihtilalin haber alınışı anlatılırken ikinci bölümde kültür hareketleri, çıkarılan dergiler, bu dergilerde yazılmış yazılar ve bu yazıları yazan büyük edebiyatçılardan bahisler açılmaktadır. Bir siyasi hareket olarak ülkücü hareketin temelinin edebiyat ve kültür olduğu gösterilmeye çalışılmaktadır. Ahmet B. Karabacak’ın “Üç Hilal’in Hikâyesi” kitabını okuyanlar MHP’nin özüne Türk İslam Ülküsü mührünün nasıl vurulduğunu görecektir.